Joan As Police Woman

Joan As Police Woman, geboren als Joan Wasser op 26 juli 1970 in Long Island, New York, is echt een kind van haar stad: chaotisch, veelzijdig en altijd boeiend. In een carrière van meer dan 30 jaar speelde ze samen met haar soulmate Jeff Buckley, Lou Reed, Rufus Wainwright, Damon Albarn, John Cale, Laurie Anderson, Sufjan Stevens, Anohni, Beck en Fela Kuti drummer Tony Allen.

Vorig jaar toerde ze nog samen met Iggy Pop. Op haar nieuwste en 10de plaat, het eerder intimistische 'Lemons, limes and orchids' horen we o.m. bassiste en zangeres Meshell Ndegeocello.

Haar muziek is terecht vaak geprezen om haar diepgang en de introspectieve en emotioneel geladen teksten over thema`s als liefde, verlies en verlangen. Tegelijk heeft ze het vermogen om verschillende genres moeiteloos te combineren. Met haar soulvolle stem creërt ze dan ook een bijzonder geluid met elementen van pop, rock en jazz. Kwetsbaar en tegelijk verfijnd volgens haar eigen credo “Beauty is the new punk rock”. Niemand citeert zo vlot invloeden van Al Green, Sonic Youth, Nina Simone of Bad Brains zoals zij doet. Wie haar nog niet kende, moet dringend op ontdekkingstocht doorheen haar oeuvre. Ook en vooral een must om live mee te maken.

Website | Instagram | Facebook | Spotify | Youtube

Cassandra Jenkins

Net als Joan as Police Woman voel je in de muziek van Cassandra Jenkins de creativiteit van the Big Apple. Ze is dan ook goed omringd in de lokale East Coast muziekscene (Courtney Barnett, Kevin Morby en producer Josh Kaufman van Bonny Light Horseman en the Hold Steady). Ze staat bekend om haar etherische stem en de unieke mix van indie, folk, ambient, veldopnamen, new age, parlando en gesofisticeerde pop.

Op haar nieuwe derde plaat 'My light, my destroyer' nemen de dromerigere soundscapes de vorm aan van een zacht bed van synths in een tapijt van analoge en digitale klanken en dit in combinatie met poëtische teksten. Je hoort hoe ze alledaagse ervaringen moeiteloos omzet in universele thema`s. Cassandra Jenkins is niet toevallig een favoriet van de bekende Amerikaanse blog Pitchfork die haar artpop al meermaals het epitheton 'Best New Music' gaf. Kunst en muziek werden nog niet eerder zo mooi samengelegd.

Website | Instagram | Spotify

support: Naima Joris & Vitja Pauwels

Een sprookjesverhaal uit de harde muziekbusiness. Zonder de ambitie om ooit op een podium te staan, leerde Naima Joris zichzelf de basis op gitaar en piano – net genoeg om thuis de covers te spelen en te zingen die haar hart aanspraken. Vanop haar zolderkamer veroverde ze tijdens de barre coronatijden de harten van vele eenzame luisteraars. Haar stem betoverde en al snel werd ze opgepikt om mee te zingen met Isbells en Raymond Van het Groenewoud. Haar vader, jazzmuzikant Chris Joris, sleurde haar op het podium als gastzangeres in zijn band. In 2021 debuteerde ze met een eerste titelloze EP met diepe, intense songs die de pijn en het verdriet bij het verlies van iemand dierbaar een plaats proberen te geven. Daarna volgden de titel van Radio 1 Belpop belofte, een MIA-nominatie voor Doorbraak van het jaar en twee albums: ‘Tribute to Daniel Johnston’ en ‘While The Moon’. Voor de volgende stap keert ze terug naar het begin en duikt ze in de ontwapenende covers waarmee het voor haar allemaal begon. Op ‘Enjoy The Silence’ herinterpreteert Naima Joris, samen met meesterlijke muzikant Vitja Pauwels, tijdloze songs van onder meer Nick Drake, Tom Waits en Billie Holiday. Elk nummer wordt tot de essentie herleid en met een fluisterzachte intensiteit de wereld in geblazen. Hun samenspel, als een Siamese tweeling van klank en emotie, roept de geest van Mark Hollis op. Muziek om stil van te worden.

Website | Spotify