The Libertines worden vaak beschreven als één van de belangrijkste Britse rockbands van deze tijd, getypeerd door hun onmiskenbaar rauwe, rammelende en energieke stijl van muziek en de turbulente relaties van de tweeoprichters, Pete Doherty en Carl Barat.

The Libertines kwamen op in de vroege jaren 2000, in de nasleep van de Britpop-periode, en worden vaak geassocieerd met de garage rock revival van toen. Hun muziek combineert elementen van punk, rock-'n-roll en post-punk, met invloeden van bands zoals The Clash, The Strokes, en The Velvet Underground. Het debuutalbum 'Up the Bracket' (2002) op het legendarische Rough Trade label werd geprezen om zijn ongedwongen stijl en de scherpe teksten die zowel de chaos van het leven in de onderklasse als de complexiteit van de relatie tussen `London bohemians`Doherty en Barat weerspiegelen.

Na het succes van hun eerste album, kreeg de band te maken met verschillende interne conflicten en persoonlijke problemen, waaronder Doherty’s drugsverslaving, wat leidde tot meerdere tijdelijke splitsingen en de afwezigheid van Doherty in de band voor bepaalde periodes. Er volgde ook een min of meer succesvolle solocarrière van Doherty en escapades met andere bands (Babyshambles, Dirty Pretty Things, …). Desondanks bracht de band nog een tweede en derde plaat uit, die opnieuw zeer positief werden ontvangen. Je vindt er iconische nummers op zoals 'Can't Stand Me Now' en 'What Katie Did'. En er waren nog altijd de succesvolle concertmomenten (Reading, Leeds, Hyde Park, …). Dit voorjaar verscheen 'All quiet on the eastern esplanade', opgenomen zoals vanouds in hun befaamde Albion studio, een meer dan degelijke plaat, maar zonder de scherpte van weleer.

Hoewel de band nooit echt volledig zijn oude glorie heeft hersteld, blijft hun invloed op de Britse rockscene groot, en worden ze nog steeds geprezen voor hun bijdrage aan de muziekcultuur van de vroege 21ste eeuw.

Website | Instagram | Spotify | Youtube | Facebook